Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 1Hoofdstuk 2Hoofdstuk 3Hoofdstuk 4Hoofdstuk 5 – Hoofdstuk 6 – Hoofdstuk 7

“De periode 1979 – 1992”

1. Het zestigjarig bestaan

Het feestprogramma voor dit gebeuren bestond uit het houden van het Waterlands Festival in sporthal De Seinpaal. Alle Waterlandse korpsen namen
hieraan deel, terwijl als muzikaal hoogtepunt een concert werd gegeven in de Vincentiuskerk; de eerste keer dat het fanfare samen met het VOOG het programma verzorgden.

Door de bekwame leiding van dirigent Boorsma was het korps ook in staat om gezamenlijk met het VOOG enkele mooie en bekende stukken uit te voeren, met als sluitstuk de grootse Triomfmars uit de grote opera Aïda van Verdi. Voor dit laatste nummer kreeg met van het duizendkoppige publiek een staande ovatie en werd men door het aanhoudende applaus verplicht het laatste deel zelfs nog eens te herhalen. Het zestigjarig bestaan werd besloten met een receptie, waarop alle lokale besturen en organisaties werden uitgenodigd.

2. Huldiging Jubilarissen

Tijdens deze receptie werden diversie leden gehuldigd met hun 25-, 40- en zelfs 50-jarig lidmaatschap van de fanfare. Uit handen van de voorzitter van de Bond ontvingen zij de bijbehorende onderscheidingen, zilveren en gouden spelden, terwijl Jan Veerman ‘Poesie’ voor zijn 50-jarig lidmaatschap zelfs een gouden speld ‘met diamant’ in ontvangst mocht nemen. Voor ‘Poes’ bleef het daar niet bij, want burgemeester Pouw mocht hem ook nog officieel mededelen, dat Hare Majesteit de Koningin hem had benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau; dit voor zijn vele verdiensten op diverse terreinen, met in het bijzonder het culturele leven in onze gemeente. Kortom, de viering van het zestigjarig bestaan was muzikaal en organisatorisch een groots feest.

3. De heer Boorsma vertrekt wéér

]Na het vieren van het zestigjarig bestaan had het korps door diverse acties een bedrag bijeen gebracht, waardoor men in 1980 kon gaan denken aan de aanschaf van nieuwe instrumenten. Deze gelden waren afkomstig van diverse bedrijven, geschonken tijdens korpsavonden in de AMVO, maar ook waren zij het resultaat van een huis-aan-huisactie per brief, waarbij ongeveer duizend gezinnen en bedrijven zich aanmeldden als begunstiger of donateur.

In 1980 konden circa 35 instrumenten worden gekocht voor een bedrag van ruim fl. 80.000, waaraan provincie en gemeente samen 50% mee betaalden. Met deze instrumenten zou men in mei weer op concours gaan en daarvoor moest uiteraard intens worden gerepeteerd, zowel thuis als op de repetitieavonden. Maar daar kwam bitter weinig van terecht. Vooral het thuis repeteren werd verwaarloosd, hetgeen op de repetitieavonden overduidelijk bleek. Dit alles opnieuw tot grote ergernis van de dirigent. Telkens weer bleek, dat vorderingen achterwege bleven, fouten steeds opnieuw gemaakt werden gemaakt. Op deze manier kon men het deelnemen aan concoursen beter uit het hoofd zetten.

Het gebrek aan inzet kwam dirigent Boorsma zo dwars te zitten, dat hij besloot zo niet met het korps door te willen gaan. In een brief aan het bestuur stelde hij, dat als elk lid niet ten minste iedere dag één uur thuis zou oefenen, zodat hij op de repetitieavonden zijn partij zou kunnen blazen, hij niet langer als dirigent kon functioneren. Na overleg met de leden besloot het bestuur het onvermijdelijke met de dirigent te gaan bespreken. De op de vergadering aanwezige leden zagen geen kans aan de hoge, overigens terecht gestelde eisen te voldoen. Er restte hun geen andere uitweg, dan de samenwerking met de heer Boorsma te beëindigen. Zo vertrok hij tot onze spijt voor de tweede maal als dirigent.

4. Op zoek naar een nieuwe dirigent

Opnieuw ging het bestuur op zoek naar een muzikaal leider en het vond deze in de figuur van dhr. Vis, een nog jonge man, die pas was afgestudeerd. Met hem vingen de repetities weer aan en dit keer met een soort muziek, die duidelijk lichter van karakter was als onder dhr. Boorsma gangbaar was geweest. Het leek allemaal eindelijk te gaan lukken. Met dhr. Vis als dirigent verscheen het korps in een gezamenlijk concert met het VOOG bij Mies Bouwman op tv. Daarna volgde ook nog een muziekuitvoering in het Kruispunt.

In 1981 werd er in Nijmegen ook weer samen met het Volendams Operakoor een groot concert gegeven, waarbij koor en korps van de ruim 1000 bezoekers een langdurig applaus mochten ontvangen. Toch nam dirigent Vis al spoedig daarna zijn ontslag, omdat naar zijn mening het korps na ieder behaald succes steeds weer als een plumpudding in elkaar dreigde te zakken en die mentaliteit was voor hem voldoende reden om op te stappen.

5. Dirigent Nijdam neemt de leiding over

Door een tip van één van de leden van het korps uit Zwaag kwam het bestuur te weten, dat hun dirigent mogelijk genegen was het op Volendam te komen proberen. Gewapend met deze wat onzekere gegevens begaven ‘Poesie’ Veerman, Hein Tol en Kees Koning ‘van Gerrit’ zich richting Zwaag en het resultaat was gunstig. Dhr. Nijdam was bereid de dirigeerstok te gaan zwaaien, vooreerst een proefperiode van een jaar.

Na de vakantie werd op 3 augustus met hem de eerste repetitie gehouden, waarna werd besloten ondanks de korte tijd van voorbereiding toch al in november op concours te gaan. In Wognum, de plaats waar het concours dat jaar werd gehouden, werd duidelijk, dat het korps het met dhr. Nijdam uitzonderlijk had getroffen. Men haalde maar liefst 302 punten en was daarmee de hoogste en eerste van het gehele deelnemersveld.

In 1982 werd het korps in Poeldijk kampioen van de afdeling Noord- en Zuid-Holland, wat tevens tot gevolgd had, dat men werd uitgenodigd deel te nemen aan het Kampioenschap van Nederland in 1983. Op zo’n concours moet men gemiddeld een 8 scoren met een totaal van 288 punten, wil men in aanmerking komen voor een 1e prijs en dat is bepaald geen eenvoudige opgave. In Etten-Leur slaagde het korps erin 292 punten te behalen; een prestatie dus, die zeker genoemd mag worden.

6. Een zeer succesvol jaar

In 1984 had het korps wel een heel erg druk programma af te werken. Daarvan werd de hoofdmoot gevormd door de Havenfeesten. Maar liefst acht keer moest het korps hierbij optredens verzorgen, waarvan twee keer samen met het Volendams Operakoor en Marco Bakker. Ook werd nog deelgenomen aan het concours in Haarlem, waar het kampioenschap in de afdeling werd behaald. Samen met het Operakoor werd ook nog opgetreden voor tv in de show van Ted de Braak. Daarbij gevoegd nog de talloze serenades maakte een totaal van achtentwintig optredens in een jaar.

Door het behalen van de 1e plaats in de afdeling Noord-Holland tijdens het bovengenoemde concours in Haarlem in 1984 werd men weer uitgenodigd deel te nemen aan de Landelijke Kampioenschappen van de Katholieke Bond. Deze werden een jaar later gehouden in Doetinchem. Onze fanfare behaalde daar 298 punten, 10 punten boven het vereiste aantal van 288, waarmee het zich plaatste bij de beste korpsen van heel Nederland. In Januari werd het Nieuwjaarsconcert gegeven, wederom een samenwerking van VOOG en korps. Het werd zoals verwacht mocht worden een groot succes, waarbij dan speciaal mag worden vermeld, dat onze dirigent dhr. Nijdam bij de samen gespeelde stukken zowel het korps als het koor dirigeerde.

7. En het ging maar door…

Het jaar 1986 werd er een van vele optredens in verband met 50-jarige huwelijken, een optreden bij de Randstad, deelname aan festivals en diverse gevierde jubilea. Hoewel al deze concerten zware eisen stelden aan de individuele korpsleden, bleek zonder meer de zwaarste opgave te zijn het concours in het Zuid-Hollandse Naaldwijk. Groot was daar de concurrentie, maar desondanks scoorden onze muzikanten weer het hoogste aantal punten. In januari 1987 werd men voor de derde keer in vier jaar uitgenodigd voor deelname aan de landelijke kampioenswedstrijden. Organiserende gemeente was dit maar Etten-Leur.

Tijdens dit gebeuren kwam duidelijk tot uiting, dat onder de bekwame leiding van dirigent Nijdam het korps tot ongekend hoge prestaties in staat bleek. Waren de jaren 1983 en 1985 al succesvol met respectievelijk 294 en 298 punten, nu in 1987 behaalde men op de Nederlandse Kampioenschappen maar liefst 301 punten, een succes dat alleen kan worden bereikt onder leiding van een wel zeer bekwaam dirigent.

8. Het korps verliest een goede vriend en uitstekende kracht

Er valt in dit jaar naast de vele blijde zaken ook een uitermate droevige gebeurtenis te vermelden, namelijk het overlijden van door ons zo hoog gewaardeerd bestuurslid Ab Tol.

Hij was één van de grote steunpilaren van het korps, waaraan hij na zijn werk al zijn vrije tijd besteedde. Vele uren werkte hij aan de uitgifte en het weer innemen van de muziekstukken, terwijl hij als muzikant tot de besten kon worden gerekend. Bij dit grote verlies voor zijn vrouw en kinderen, verloor ook het korps in hem een goed bestuurder, een toegewijd en bekwaam lid en boven alles… een goede korpsvriend. Men heeft hem met z’n allen en met stille trom naar zijn laatste rustplaats begeleid.

9. Wederom jubilarissen

In het kader van het komend 70-jarig bestaan werd in 1988 een concert gegeven in het Kruispunt, waaraan ook het korps “Cecilia” uit Zwaag zijn medewerking verleende. Dit concert was vooral ter eren van de verschillende jubilarissen, allen 25, 40, 50 en zelfs 60 jaar lid. Alle feestelingen ontvingen van de voorzitter de zilveren, gouden of diamanten speld, terwijl de gouden jubilarissen tevens uit handen van de burgemeester de medaille met speldje ontvingen ‘wegens verdienste’ voor de gemeente. Pé Muhren praatte op zijn eigen bekende manier een en ander op komische wijze aan elkaar en na afloop bleef men nog enkele uurtjes gezellig plakken in de feestzaal van de Bowling, samen met de leden van het Zwaagse ‘Cecilia’.

Bij het 40-jarig Priesterfeest van pastoor Hoogervorst verzorgde het korps op de receptie in de Jozef het muzikale programma, hetgeen blijkend uit het enorme applaus zowel door de feesteling alsook door de vele genodigden zeer op prijs werd gesteld.

In 1989 ging men op concours in ’t Spant te Bussum. Van alle deelnemende korpsen uit Noord – Holland was ons Wilhelmina de enige, die met een 1e prijs naar huis ging. Ook daar was dus weer een vervolg op de lange keten van successen.

Hoofdstuk 1Hoofdstuk 2Hoofdstuk 3Hoofdstuk 4Hoofdstuk 5 – Hoofdstuk 6 – Hoofdstuk 7